Νιώθω κεφάτος...

Νιώθω υπέροχα και ας είναι Δευτέρα!!! Μα ρε συ, η Δευτέρα είναι πάντα η πιο δύσκολη...τι ψάχνεις τώρα? Έχω ξυπνήσει από τις 5.30 το πρωί -όχι δα, σιγά μην μοιράζω το γάλα, ΕΓΩ? Ποτέ! Που είχα μείνει? Α, ναι! Έχω ξυπνήσει από τις 5.30 το πρωί λοιπόν και είμαστε τώρα 01:00 τοπική ώρα. Δηλαδή κοντά 21 ώρες στο πόδι και νιώθω... μια χαρά! Το τρέξιμο που έφαγα σήμερα δεν γράφεται, αλλά θα προσπαθήσω.

Είχα πανεπιστήμιο από 8.30 έως 12.00, πετάχτηκα στη βιβλιοθήκη για να παραλάβω δέκα τόνους σε φωτοτυπικό χαρτί και ξαναπέρασα από την πύλη του πανεπιστημίου για να βρεθώ στο γραφείο μίας συμπαθέστατης καθηγήτριας, προκειμένου να συζητήσουμε την καλύτερη προετοιμασία μου στις εξετάσεις του Φεβρουαρίου. Τελικά τα γραφεία των καθηγητών Ελλάδα-Γερμανία δεν διαφέρουν στο απειροελάχιστο. Τίγκα στο βιβλίο, τίγκα στο χαρτί και τίγκα στους πλαστικούς ντοσιέ. Η χαρά του οικολόγου! Μετά από μία συνοπτικότατη συνομιλία και πρόχειρες σημειώσεις που θυμίζουν το σενάριο: «ο δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από τον υπουργό εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου», πετάγομαι στο μετρό και τσακ για το σπίτι. Μετά την χορταστική (για να παίρνω κουράγιο) σαλάτα και ένα γιαουρτάκι 0% λιπαρά (και 0% γεύση επίσης), δεν σου ‘πα! Άρχισα διατροφή!! Όχι ψευτοπράγμα, κανονικά! Με παπά και με … διατροφολόγο! Ο ένας για να μου ετοιμάσει την υγιεινή (διατροφή) και ο άλλος το μνημόσυνο, γιατί δεν μπορεί στον άλλο κόσμο θα πάω ! Είναι δυνατόν να είσαι υποχρεωμένος να τα τρως όλα βραστά?  Μετά την σαλάτα (γευστική-χορταστική-μμμμ…) αναχωρώ για δουλειά. Τέσσερις ώρες να βαράνε τηλέφωνα, να ακούς πέντε χιλιάδες γλώσσες (δεν υπερβάλλω) και να έχεις τον προϊστάμενο να υβρίζει την πεσμένη αγορά, τους σφιχτόκωλους πελάτες (ένεκα η κρίση) και εσένα μαζί. Πραγματικός παράδεισος!! Ε? Δεν συμφωνείς? Από εκεί στις 5.30 για το κέντρο!! Σεμινάριο δημοσιογραφίας, τρίωρο παρακαλώ (εδώ κολλάει το όλα τα είχε η Μαριολί…)! Θεωρίες, παραδείγματα, βελτιώσεις, ασκήσεις, ηχογραφήσεις και μοντάζ. Από εκεί για το σπίτι, γιαουρτάκι (γευστικό, χορταστικό, μμμμ….), ντουζ, πιτζαμούλες και η εφημερίδα απλωμένη στο κρεβάτι. Κόκκινο κρασάκι και Αλεξίου να μου λέει όμορφα λόγια στο κασετόφωνο. Φαξ, αναρτήσεις, τηλέφωνα, Email, Facebook, κοινωνική δικτύωση!

Άστα να πάνε! Αλλά... νιώθω υπέροχα!

Ξέχασα να κατεβάσω Νοικοκυρές σε απόγνωση, καλά που το θυμήθηκα, πάω! Χαιρετώ... τα λέμε!